عزیز دل بچه های مسجد ابالفضل (ع) ...

تعداد زیادی از بسیجیان پایگاه امام خمینی (ره ) روزی عضو بسیج لشکر قدسی بودند که او مسئولش بود . شبانه روز تلاش میکرد . با سن کمی که داشت حرفهای بزرگی برای گفتن داشت . به نماز جماعت اهمیت فراوانی میداد و شمع محفل دوستان بود .در جبهه نمازهای با حالی برگزار می شد و از ابتدا تا انتهای آن می گریست . وقتی شعر

" یادم از بار گناه آمد و سرمنزل مرگ و ز غم این ره بی توشه تنم می لرزد  " 

را برایش خواندم منقلب شد و چشمان مصومش پر از اشک شد که چقدر در این دنیا گناه کرده است و از عذاب الهی می ترسد ! راستش تن من هم لرزید ! آخر او با آن سن کم و صورتی که هنوز مو نداشت چه گناهی می توانست مرتکب شده باشد که اینگونه هراس داشت ؟

در آخرین مصاحبه اش قبل از عملیات کربلای 4 گفت : 

" اگر این زندگی زیبا و لذت بخش است اما خانه آخرت بسیار باشکوهتر و جلیل تر از این دنیاست و اگر این تن ها باید بروند چرا برای اعتلای حق و حقیقت نروند . پس کشته شدن در راه خدا بسیار زیباتر و ارزشمند تر از مردن بیخود است ."

هنوز سنج و دمام های دهه اول محرم  انتظار دستان پاک و عاشق او را می کشد . آری او شهید مفقودالاثر عزیز دشت بزرگ بود که جنازه پاک و مطهرش پس از 13 سال  به شهرمان رجعت نمود و آه از نهاد منتظران بسیجی مسجد به هوا برخاست .

وقتی بدن خسته اش را از جبهه های آتش و خون آوردند سنج و دهل های مسجد هم در عزایش خون گریستند .

تمام غمهای عالم بر دلمان نشست وقتی که استخوانهای پیکر نهیفش را برای آخرین وداع به منزلشان بردیم مادر غمدیده اش به التماس گفت : ممکنه امشب جنازه عزیز را بگذارید تا صبح نزدمان بماند ؟

شاید میخواست غمها و دردهای 13 ساله اش را برای عزیزدلش بازگو نماید ... 

هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود

هرگز  از یاد من آن سرو خرامان نر ود

خدایا حقشان را براین ملت مظلوم و ستمدیده ببخش .